Test: Kask Leatt MTB Enduro 3.0, spodenki AllMtn 2.0

Druga połowa tego sezonu była dla mnie bardzo różnorodna – zaliczyłem wakacje w Alpach, zacząłem regularnie eksplorować nowe beskidzkie szlaki, a do tego po długiej przerwie wróciłem do bikeparków i zawodów. Słowem: idealne warunki do testowania kasku „trzy w jednym” Leatt MTB Enduro 3.0. A żeby nie było mu smutno, na szlaku towarzyszyły mu spodenki Leatt MTB AllMtn 2.0 i jersey Leatt MTB Gravity 2.0.

Kask Leatt MTB Enduro 3.0 (V23)

Najciekawszym nowym produktem Leatta jest kask MTB Enduro 3.0, więc od niego zacznę. Jak już zdradziłem we wstępie, jest to kask “trzy w jednym”. Poza dość powszechną już możliwością odpięcia szczęki, ma on opcję dołożenia „uszu”, czyli elementów chroniących boki głowy.

Tryb „uszatka” a.k.a half shell a.k.a. jet, nigdy mnie specjalnie nie przekonywał, bo wygląda dziwnie (choć chyba od czasu wprowadzenia Foxa Dropframe endurowcy zdążyli się już przyzwyczaić), trochę grzeje, a twarzy dalej nie chroni. Testy zacząłem więc właśnie od tego wariantu.

I szybko się do niego przekonałem. Dodatkowe „uszy” bardzo stabilizują kask na głowie (zwłaszcza przy glebie) i dają wrażenie jazdy z kasku fullface, tyle że z nieograniczonym w żaden sposób oddychaniem. Nie upośledzają też zbytnio wentylacji – jest trochę cieplej, ale jeździłem w tej konfiguracji w konkretne upały i żyję.

Jedyne, co mi przeszkadzało, to większe problemy z dopasowaniem niektórych okularów, ale to już nie do końca jest wina kasku (nad gąbkami są kanały na zauszniki). Tylne otwory wentylacyjne mogą też pełnić funkcję „przechowalni” dla okularów, ale tego ficzeru nigdy nie rozumiałem – zauszniki wbijają się w głowę, więc działa to tylko wtedy, kiedy kask leży na półce.

Wzorowo działa za to stylówa „na trialowca”, czyli połączenie z goglami. Taki układ daje już pełne złudzenie jazdy w kasku integralnym… co bywa niebezpieczne, bo mózg w tym trybie może podświadomie mniej chronić twarz przy upadku.

Więc jeśli często glebisz, wariant w pełną szczęką oczywiście pozostaje najlepszym rozwiązaniem. Zwłaszcza, że też nie ogranicza zbytnio oddychania – wiem, bo na zawodach Merida The EX, składających się z 22 krótkich odcinków specjalnych, niespecjalnie chciało mi się odpinać szczęki po każdym z nich.

Po części dlatego, że przyciski służące do jej montażu działają z dużym oporem, zwłaszcza na początku. Zmiana trybu raczej wymaga ściągnięcia kasku, a w każdym razie ja nie potrafię tego zrobić z kaskiem na głowie.

Ma to jednak swoje plusy – mechanizm budzi zaufanie jeśli chodzi o wytrzymałość, a cała szczęka sprawia wrażenie równie solidnej, co w „stałych” fullface’ach. Po wielu dniach użytkowania, również w błocie, nie ma mowy o żadnym trzeszczeniu czy luzach, które mogłyby ograniczyć zaufanie do bezpieczeństwa. Potwierdzeniem tego jest certyfikacja do użytku w DH (wg. standardu ASTM).

Jedyny minus „trybu fullface” to zakładanie utrudnione przez twarde krawędzie i elementy systemu nośnego z tyłu kasku – trzeba wypracować odpowiednią technikę, żeby nie wyrywać sobie uszu po każdym wejściu na wyciąg.

Ale przejdźmy w końcu do trzeciego trybu, czyli… po prostu kasku. Jak w każdym kasku z górnej półki, zewnętrzna skorupa zachodzi na sam dół i do wnętrza kasku, chroniąc piankowy rdzeń przed przypadkowym uszkodzeniem.

Choć sama skorupa mogłaby być bardziej rozbudowana – mój Leatt w rozmiarze S nie siedzi na głowie tak głęboko, jak inne kaski z tej kategorii. Ale pytałem o to innych testerów, jeżdżących w rozmiarach M i L i nikt nie narzekał. Jest to więc pewnie kwestia kombinacji mojego kształtu głowy, skorupy i rozmiaru. Jak zwykle w przypadku kasku – warto zmierzyć przed zakupem lub zamówić w sklepie z możliwością łatwego zwrotu.

Zastrzeżenia mam też do daszka. Ma on oczywiście regulowaną wysokość, ale jego kształt mógłby być lepszy. W najniższym położeniu w żadnym stopniu nie przysłania niskiego słońca, a po odchyleniu maksymalnie do góry, miejsce na gogle jest trochę zbyt wąskie na duże/szerokie modele (Leatt produkuje też własne gogle, zgaduję że z nimi może być lepiej).

Wróćmy jednak do rozmiarów. Są trzy, a do tego w zestawie dostaje się dwie grubości gąbek, co bardzo ułatwia dopasowanie osobom na granicy rozmiarów (co jak pokazuje doświadczenie, oznacza jakieś 80% ludzkości). Ja np. zdecydowałem się na cieńszą wyściółkę skorupy, ale grubsze „policzki” odpinanej szczęki.

Kluczowym elementem skorupy MTB Enduro 3.0 jest system 360° Turbine, czyli wymyślona przez Leatta alternatywa dla MIPS-a. Możliwość poślizgu skorupy kasku względem głowy zapewnia tu 8 gumowych „grzybków”, które mogą się wyginać, skręcać i przesuwać. Zmniejsza to ryzyko urazu mózgu wskutek sił rotacyjnych, według producenta aż o 40%. Z kolei maksymalne przyspieszenie przy uderzeniach typowo powodujących wstrząśnienie mózgu jest zredukowane o 30%.

Tego na szczęście nie testowałem, ale biorąc pod uwagę doświadczenie Leatta w innowacyjnych rozwiązaniach zwiększających bezpieczeństwo, budzi to moje zaufanie – Leatt zasłynął wynalezieniem i popularyzacją tzw. neck brace, czyli ochraniacza karku znanego też jako „sedes”, który niejednego ridera uratował już przed wózkiem inwalidzkim. Całą teorię stojącą za systemem 360° Turbine możesz zgłębić w tym opracowaniu.

Plusem względem niektórych modeli z MIPS jest to, że kask nie lata luźno na głowie i nie wyrywa włosów. Bonusową zaletą miękkich grzybków jest też to, że uginają się nieco przy uderzeniach „na wprost”. Choć to może pomóc co najwyżej przy delikatnych strzałach, typu zahaczenie głową o niską gałąź (co w sumie jest spoko, bo przydaje się znacznie częściej, niż pełnoprawna ochrona).

W razie wypadku, Leatt oferuje program crash replacement (40% zniżki na nowy kask przez 3 lata).

Na tym jednak szaleństwa w systemie nośnym się kończą, reszta jest dość standardowa. Wysokość tylnej części z pokrętłem jest regulowana, a regulacja ta działa dość luźno – ułatwia to zakładanie kasku z założoną szczęką, ale z drugiej strony, praktycznie każde takie zakładanie kasku zmienia jej położenie. Jak zwykle dużego plusa daję za magnetyczną klamrę Fidlock. Jak już się raz spróbuje, nie ma odwrotu!

Kask nie ma niestety żadnego fabrycznego mocowania do montażu GoPro/latarki, ale układ otworów wentylacyjnych pozwala na improwizację.

A jak już wspomniałem o wentylacji – ta jest dobra, choć nie wybitna. Skorupa kasku jest dość mocno zabudowana, zwłaszcza w tylnej części, więc przepływ powietrza jest trochę ograniczony. Dobrze jednak wypadają dopinane uszy i szczęka, które ograniczają przepływ powietrza tylko na tyle, na ile jest to nieuniknione.

Kask Leatt MTB Enduro 3.0 – werdykt

Koncepcja kasku „trzy w jednym” bardzo przypadła mi do gustu – z dopinanych uszu korzystam znacznie częściej, niż się spodziewałem, bo świetnie stabilizują one kask i dają namiastkę jazdy w fulfejsie na wycieczkach, gdzie ryzyko gleby jest większe, a jednocześnie jakiekolwiek ograniczenie oddychania nie wchodzi w grę. Z kolei prawdziwy tryb fullface budzi pełne zaufanie i myślę, że dla 90% osób jeżdżących sporadycznie w bikeparkach będzie lepszym rozwiązaniem, niż klasyczny fullface, ze względu na lekkość i wentylację. Możliwość konwersji to dobra opcja dla osób mieszających różne style jazdy i trasy łatwe z trudnymi. Szczególnie dobrze sprawdza się na wyjazdach, na których łączysz bikeparki z długimi tripami, a do tego kask musisz zmieścić do walizki.

Cena: 1289 zł
Masa: 425 g /  531 g / 646 g (otwarty / z uszami / fullface – rozmiar S)
Dostępne rozmiary: S (51-55 cm), M (55-59 cm), L (59-63 cm)
Dostępne kolory: czarny, czarno-biały, szaro-czarny, zielono-bordowy
Strona producenta
Sklep dystrybutora

Spodenki Leatt MTB AllMtn 2.0

Leatt opisuje te spodenki jako „model cargo o krótszym kroju”, co jest trochę niepokojące. Ale spokojnie, ich długość jest idealna do enduro, przy pedałowaniu nie zostawiają szpary nad ochraniaczami, ani w żaden sposób o nie nie haczą.

Krój jest zdecydowanie mocną stroną tych spodenek, zwłaszcza w połączeniu z elastycznym, rozciągliwym materiałem.

Dopasowanie w pasie umożliwiają długie boczne rzepy. Ich „strona ostra” jest łagodna dla innych materiałów, a do tego bardzo ściśle przylega do odsłoniętej „strony miękkiej”, więc przy praniu nie trzeba się martwić o uszkodzenie innych ubrań.

„Cargo” w opisie oznacza pięć kieszeni, co uwielbiam. Każdy facet wie, że trzy kieszenie to niezbędne minimum (portfel, telefon, klucze), a każda dodatkowa znacząco zwiększa komfort użytkowania (rękawiczki, karnet, baton, cokolwiek).

Przy czym układ tych kieszeni nie jest idealny. Górne kieszonki ktoś projektował tak, żeby absolutnie nie dało się zgubić ich zawartości, przez co włożenie do nich telefonu podczas jazdy jest bardzo utrudnione. Lepiej nadają się do tego te dolne, na udach, które jednak wymagają nieco zaufania, bo są dość luźne. Ja jednak woziłem w nich już telefon, aparat i inne cenne przedmioty i nigdy nic nie zgubiłem. Teraz pewnie pukasz się w czoło, bo przecież można zapiąć je na zamek. Ale cóż, mi nigdy nie chce się tego robić.

No dobra, a co z tajemniczą piątą kieszenią? Przyznam szczerze, że jej odkrycie trochę mi zajęło, bo jest ona ukryta z tyłu, w pasie. Jest to mała kieszonka zamykana rzepem, przydatna np. na karnet czy na rękawiczki podczas postoju. Ze względu na bezpieczeństwo przy glebie, chyba nie wkładałbym tam niczego większego, ale jakby co, smartfon też się mieści.

Cały tył powyżej kieszeni jest zbudowany z przewiewnej siatki. Ten sam materiał znajduje się z tyłu ud, a wentylację dodatkowo poprawiają laserowe wycięcia z przodu. Wewnątrz nie ma żadnej dodatkowej podszewki, całe spodenki są jednowarstwowe. Dzięki temu w upałach sprawdzają się świetnie.

Gorzej w deszczu – producent niby coś pisze o hydrofobowej powłoce, ale jak zacznie padać, to tyłek jest mokry mniej więcej po dziesiątej kropli.

Co w sumie w tak lekkich i przewiewnych gaciach jest oczywiste, ale i tak postanowiłem to (niejednokrotnie) sprawdzić, żeby jak najmocniej przeciorać spodenki w dość krótkim, 2-miesięcznym okresie testu. Chciałem wykorzystać ten czas intensywnie, bo dostałem sygnały o spadku trwałości ciuchów Leatta. Jeździłem więc w każdych warunkach, od wakacyjnych upałów w Alpach po ekstremalne błoto na trzydniowych zawodach Merida The EX. W tym czasie zostały parę razy brutalnie potraktowane pinami platform i kilkanaście razy wylądowały w pralce. Na razie nie ma na nich nawet najmniejszych śladów uszkodzeń/zużycia, ale jeśli uda mi się je popsuć, na pewno zaktualizuję ten akapit.

Spodenki MTB AllMtn 2.0 – werdykt

Gatki te mają bardzo udany, dopasowany krój, elastyczny materiał, świetną wentylację i dużo zapinanych kieszeni. Polubiłem je tak bardzo, że jeżdżę praktycznie tylko w nich… a do tego dokupiłem sobie bardzo podobne długie spodnie Leatt MTB Enduro 3.0. A jak bloger coś sobie kupuje zamiast żebrać u reklamodawców, to wiedz, że coś się dzieje ;) Trudno o lepszą rekomendację.

Cena: 449 zł
Masa: 244 g (rozmiar S)
Dostępne rozmiary: S-XXXL (plus rozmiary damskie i juniorskie)
Dostępne kolory: czarny, szary, pomarańczowy
Strona producenta
Sklep dystrybutora

Koszulka Leatt MTB Gravity 2.0

Jersey ten miał być idealnym uzupełnieniem zestawu – poza ładnym kolorem, jest wykonany ze świetnego materiału pochodzącego z recyklingu (zwie się TENCEL™). Jest on bardzo miękki i naturalny w dotyku – bardziej przypomina wysokiej jakości bawełnę czy nawet Merino, niż typowy rowerowy jersey. Jest komfortowy w szerokim zakresie temperatur – w chłodniejsze dni lekko dogrzewa, a kiedy robi się upał, może nie jest zbyt przewiewny, ale sprawnie odprowadza pot i schnie dużo lepiej, niż wygląda.

Niestety nie pojeździłem w nim tyle, żeby jakkolwiek ocenić trwałość, bo totalnie nie siadł mi krój. Jest on bardzo wąski, dopasowany do sylwetek chudych/szczupłych/przypakowanych. Z moim komputerowym brzuszkiem wyglądam w nim jak parówa nie komponuje się najlepiej (na zdjęciach aż tak tego nie widać, ale prawie się udusiłem od wciągania brzucha)… Jeśli jednak nie jesteś gruby, warto spróbować – tak przyjemny materiał zdarza się w rowerowych ciuchach naprawdę rzadko i w połączeniu z mało obciachowym designem fajnie nadaje się też do noszenia poza rowerem.

Cena: 299 zł
Masa: 169 g (rozmiar S)
Dostępne rozmiary: S-XXXL
Dostępne kolory: czarny, szary, zielony, pomarańczowy, czarno-biały
Strona producenta
Sklep dystrybutora

Zobacz też:

• Test: Rocday Patrol, Monty, Roc Lite WMN – kolekcja damska
• Test: Ochraniacze Chromag Rift + rękawiczki Habit
• Test: Okulary Tripout Optics Eternity i Force