Miejsca: Ischgl, Austria

Będąc na wakacjach w Nauders, wizytę w Ischgl potraktowaliśmy jako bonus. Niespodziewanie jednak okazało się ono strzałem w dziesiątkę i jedną z najlepszych miejscówek, jakie z żoną odwiedziliśmy. Tutejsze trasy, mimo że dostępne z wyciągów (siedmiu!) to kwintesencja alpejskiego enduro. Może za wyjątkiem jednej… tej nazwanej „Enduro”.

Trasy

Może brakuje mi wyobraźni przestrzennej, ale ogarnięcie układu wyciągów Ischgl nie udało mi się, dopóki nie zobaczyłem ich na żywo (a i tak myślałem, że jeden będzie wywoził w przeciwnym kierunku)… A to dlatego, że Ischgl to nie tylko Ischgl, ale też trasy (i wyciągi) po drugiej, szwajcarskiej stronie góry.

Kluczem do rozwikłania mapy jest zrozumienie, że „szczytem” rejonu są okolice Flimspitze – do tego punktu prowadzą dwa wyciągi z obu stron góry, choć na mapie wyglądają, jakby były jednym (położone idealnie w jednej linii).

Vellitrail

Wyciąg: Silvrettabagn / Fimbabahn + Flimjochbahn
Długość: 8,0 km
Trudność: średnia+

Vellitrail to główna trasa zjeżdżająca do samego Ischgl i wizytówka regionu. Zaczyna się genialnie, od prawdziwego wysokogórskiego szlaku prowadzącego między gigantycznymi głazami. Po krótkim (ale bolesnym ;)) podjeździe na drugą stronę grzbietu pojawia się więcej sekcji a la bikepark, z kilkoma sztucznymi przeszkodami.

Zabawa niestety kończy się wraz z pojawieniem drzew – stromy odcinek pokonywany na rozgrzanych do czerwoności hamulcach nijak nie pasuje do bardzo satysfakcjonującej reszty. Po pokonaniu „ścianki” czeka Cię jeszcze trudny odcinek po korzeniach i zjazd szutrem do centrum Ischgl (nie polecam odbijać pod koniec na szlak pieszy, chyba że jesteś trialowcem).

Idalp Trail

Wyciąg: Silvrettabagn / Fimbabahn + Flimjochbahn
Długość: 3,1 km
Trudność: średnia

Jadąc górnym odcinkiem Vellitrail, w pewnym momencie zauważysz odbicie w lewo na Idalp, czyli górną stację wyciągów gondolowych z Ischgl. W połączeniu z trasą Panzauer, jest to alternatywny wariant zjazdu na austriacką stronę. Zaczyna się od skalistej, technicznej sekcji, ale potem jest już tylko łatwiej. Uwaga, trasa przebiega szlakiem pieszym, więc trzeba zachować na niej szczególną uwagę. A najlepiej unikać jej w weekendy (wliczając piątki), kiedy ruch jest na niej dość duży.

Paznauner Trail

Wyciąg: Silvrettabagn / Fimbabahn
Długość: 8-11 km
Trudność: łatwa

Trasa zaczynająca się z górnej stacji wyciągów gondolowych z Ischgl (Silvretta + Fimbabahn) i wracająca do ich środkowej stacji. Lub jeśli nie masz nic przeciwko asfaltowi poprzerywanemu krótkimi szlakowymi odcinkami – aż do centrum Ischgl (ja wybrałem szybszy powrót na górę). Podobnie jak na Idalp, w weekendy spotkasz tu sporo pieszych. Zresztą nawet bez nich, trasa ta mnie nie porwała – singlowe trawersy są urokliwe, ale większość wysokości traci się asfaltem… Jest to jednak jedyny alternatywny dla Vellitrail zjazd do Ischgl, więc jeśli nocujesz/parkujesz w tej miejscowości – pewnie i tak prędzej czy później go zaliczysz. Nie miej zbyt wygórowanych oczekiwań, a może spotka Cię pozytywne zaskoczenie.

Salaaserkopf Trail

Wyciąg: Silvrettabagn / Fimbabahn + Flimjochbahn
Długość: 10 km
Trudność: średnia

Przejdźmy do nieco liczniejszych tras po szwajcarskiej stronie góry. Zdecydowanie najlepszą z nich jest Saalaserkopf. Zresztą powiedzmy sobie wprost: to najlepsza trasa w Ischgl. I w zasadzie ogólnie jedna z lepszych, jakie jechałem, a już na pewno wśród tych dostępnych z wyciągu. Jej charakter jest podobny do opisywanej przeze mnie kultowej trasy Bormio 3000, choć w nieco łagodniejszej wersji.

Początkowy podjazd szutrem idącym wzdłuż austriacko-szwajcarskiej granicy po paru kilometrach zmienia się w epicki zjazd szlakiem graniowym, aż do tytułowego szczytu Saalaserkopf. Na nim ścieżka odbija na stronę szwajcarską, w dół, a następnie zawraca, prowadząc niemniej widokowym singlem wijącym się wśród alpejskich łąk i skał. Pod koniec czeka Cię jeszcze jeden szutrowy podjazd na górną stację TriderAlp (skąd zaczyna się trasa Trider Sattel).

Trider Sattel – Flow Trail

Wyciąg: AlpTrider Sattel
Długość: 2 km
Trudność: łatwa

Trasa, na którą nie musisz się specjalnie wybierać, bo i tak w końcu na nią trafisz przy okazji objeżdżania innych – chociażby w ramach pętli Schmuggler Freeride (o której za chwilę). To typowa dla Ischgl wariacja na temat flowtraila, z dość kamienistą nawierzchnią i żwirem w zakrętach. Mimo to, przejechałem ją z przyjemnością, i to kilkukrotnie.

Trider Sattel – wariant szlakowy

Wyciąg: Silvrettabagn / Fimbabahn + Flimjochbahn (lub Flimsattelbahn od strony Szwajcarskiej)
Długość: 3 km
Trudność: średnia / wysoka

Tę samą nazwę niektóre źródła podają dla szlaku pieszego ze szczytu Flimjoch, kończącego się na starcie Flow Traila – można je więc połączyć w jeden przejazd. Szlakowa góra ma jednak zupełnie odmienny, naturalny charakter – a to właśnie naturalne trasy stanowią największą siłę Ischgl. Szlak Trider Sattel zaczyna się dość niepozornie, graniowym singlem z epicką panoramą 360 stopni. Pod koniec zmienia się w kamienistą ścieżkę o trudności S2+. Prawdziwe enduro – w przeciwieństwie do idącej równolegle… trasy enduro.

Enduro Trail

Wyciąg: Flimsattelbahn
Długość: 4 km
Trudność: łatwa

To jedna z tych tras, które pokazują, że właściciele bikeparków nie mają jeszcze pojęcia, co to jest „enduro”. Zjazd „Enduro Trailem” nie ma z nim nic wspólnego, bo to po prostu flow-trail, tylko nieco bardziej kamienisty. Jedyny endurowy element – może poza paroma skałami – to długość. Trasa wije się wzdłuż całego wyciągu Flimjochsattel, będąc tym samym najprostszym i najszybszym wariantem zjazdu na szwajcarską stronę góry.

Flimjochtrail

Wyciąg: Flimjochbahn
Długość: 3,0 km
Trudność: łatwa

Nowiutki, miejscami naturalno-kamienisty flow-trail wzdłuż wyciągu Flimjochbahn. Nie wiem, kiedy został otwarty, ale mam wrażenie, że parę dni przed moim przejazdem. Może dlatego niektóre zakręty wymagały dopracowania lub były pokryte luźnym żwirem (zmora Ischgl). Jednak poza tym, trasa całkiem mi się spodobała – z tych „sztucznych” (zbudowanych dla rowerzystów), jest jedną z przyjemniejszych, bo sporo na niej elementów naturalnych.

Duty Free Ride

Wyciąg: Doppelstöckige Pendelbahn
Długość: 6,8 km
Trudność: łatwa

Oficjalna trasa zjeżdżająca do Samnaun, czyli szwajcarskiej wioski, z której ruszają wyciągi (jeśli nie po drodze Ci do Ischgl). I która leży w strefie bezcłowej – stąd fajna gra słowna w nazwie. Niestety nazwa jest jedyną fajną rzeczą, bo sam zjazd to częściowo szutry, a częściowo singiel wykopany nieco na siłę… A na koniec jeszcze asfaltowo-szutrowy podjazd, bo trasa tak naprawdę kończy się w miejscowości Laret. Jeśli zacząłeś jazdę w Ischgl (czyt. nie masz samochodu w Samnaun), zdecydowanie sobie odpuść.

Inne wycieczki enduro w okolicy

Muttenjoch

Z Malwiną skupiliśmy się na trasach dostępnych z wyciągu, ale jedną z najczęściej polecanych tras jest epicka wysokogórska (czyt. dużo noszenia) wycieczka enduro na Muttenjoch – szczyt leżący po przeciwnej do wyciągów stronie doliny. Jej opis znajdziesz na blogu mamby.

Fuorcla val Gronda

Jeśli zaś spodobała Ci się widokowa grań na Salaaserkopf, możesz kontynuować nią jazdę zjeżdżając do schroniska Haidelberger Hutte. Powrót będzie oznaczał długie kilometry szutrem (na szczęście w dół), ale chodzą słuchy, że warto.

Fimberpass – mini-transalp

Będąc już w schronisku Heidelberger, możesz też wdrapać się z rowerem na plecach na przełęcz Fimberpass, a następnie zaliczyć z niej epicki, prawdziwie alpejski zjazd do miejscowości Vna/Ramosch w Szwajcarii – jest to jeden z etapów transalpu, który niedawno przejechałem. Problem w tym, że zjazd kończy się zupełnie po drugiej stronie góry, niż Ischgl… Przyda się partner-kierowca… lub dogłębna analiza rozkładu jazdy autobusów. Możesz np. zostawić samochód w Ramosch, a następnie szwajcarskim Postbusem z bagażnikiem na rowery (linia 921) dojechać do wyciągu w Samnaun, gdzie rozpoczniesz rowerową część dnia.

Poziom trudności

Przed wyjazdem do Ischgl słyszeliśmy sprzeczne opinie – część osób mówiła, że to trudna miejscówka, inni że… nudna. Pojechaliśmy więc sprawdzić to na własnej skórze i okazało się, że obie strony mają rację. Trasy w Ischgl są albo rewelacyjne (te szlakowe), albo nijakie (single rowerowe).

Przez to trudno jednoznacznie określić ich poziom trudności… Na pewno nie jest to najlepsze miejsce dla początkujących, którzy nie będą w stanie cieszyć się najciekawszymi trasami – na nich przydadzą się co najmniej średnio-zaawansowane umiejętności.

Jaki rower?

Enduro lub ścieżkowiec. O poziomie trudności najbardziej wymagających sekcji decyduje głównie skalista nawierzchnia i ciasne zakręty, więc duży skok nie jest niezbędny. Myślę, że spokojnie można się tu wybrać również na hardtailu. Znacznie bardziej od milimetrów zawieszenia, przydadzą się mocne opony i hamulce.

Warto też nastawić się na podjazdy – na najlepszych trasach jest ich… trochę. Tyle, że zabieranie e-bike’a raczej nie ma sensu, bo nawet jeśli zdecydujesz się na rower DH, dasz radę je wypchnąć. Warto jednak mieć świadomość, że pokonanie niektórych tras pochłonie trochę energii i czasu.

Co zabrać?

Jeśli chodzi o uzbrojenie, to zdecydowana większość jeździ tu „na lekko”, czyli w otwartych kaskach i ewentualnie ochraniaczach na kolana. Tyle że zdecydowana większość niezbyt ogarnia… Jeśli chcesz trochę poszaleć, polecam jednak lekkiego fullface’a i ochraniacze na kolana+łokcie.

Przyda się też plecak z piciem lub bidon, bo niektóre trasy są długie i oddalone od schronisk. Spakuj też do niego lekką kurtkę przeciwdeszczową/wiatrówkę, bo pogoda na prawie 3000 m n.p.m. jest nieco inna, niż w cieplutkim centrum Ischgl (pod jerseya warto założyć koszulkę termoaktywną).

Ostatnia bardzo ważna rzecz to mapa w telefonie – niezbędna! Wrzucona na początku tego wpisu oficjalna mapka typu „wszystko-w-jednym” nijak nie pomaga w zrozumieniu układu tras, a już tym bardziej w znalezieniu tych najlepszych. Oznakowanie w terenie też pozostawia wiele do życzenia. Bez wcześniejszego researchu i przyzwoitej mapy w telefonie (ja korzystałem głównie z aplikacji Mapy.cz) raczej nie masz szans na sprawne przejechanie wszystkich najlepszych linii.

Na jak długo?

W Ischgl spędziliśmy 2 dni i wystarczyło to na sprawdzenie wszystkich tras. Na te najlepsze, składające się na pętlę Schmuggler Freeride, wystarczy jeden dzień, ale czy zaufasz mi na tyle, żeby olać wszystkie pozostałe? Mam nadzieję, że nie ;) Polecam więc zostać na 2-3 dni, żeby na spokojnie wszystko sobie sprawdzić. Opisane wyżej wycieczki enduro w okolicy to kolejne 2-3 dni jazdy.

Pro-tip: podobnie jak w Saalbach-Hinterglemm, w Ischgl dostaje się karnet gratis do noclegu. Warto więc zostać na noc, nawet jeśli ceny w tym luksusowym kurorcie na pierwszy rzut oka potrafią przyprawić o zawrót głowy.

Lokalizacja i dojazd

Podobnie, jak opisywane przeze mnie niedawno Nauders, Ischgl leży w odległym, ale dobrze skomunikowanym zakątku Austrii, oddalonym od południa polski o około 900-1000 km.

Jak już wspomniałem, wyciągi i trasy łączą dwie strony góry, więc jazdę można zacząć w dwóch miejscach: Ischgl (no shit) i Samnaun (w Szwajcarii). Drugi wariant może być korzystny, jeśli przyjeżdżasz „na chwilę” w ramach pobytu w innym miejscu.

Ischgl – werdykt

Ischgl to trochę „nierówna” miejscówka. Linie typowo rowerowe reprezentują raczej średni poziom i w zasadzie trudno powiedzieć, do kogo są skierowane – początkujący będą na nich walczyć z luźną nawierzchnią, a ci bardziej doświadczeni raczej nie znajdą na nich nic ciekawego. Mimo to, wizyta tutaj była jednym z najlepszych dni naszych alpejskich wakacji – a to ze względu na szlaki i naturalne trasy przystosowane dla rowerzystów. Dla nich zdecydowanie warto tu przyjechać!

Zobacz też inne miejscówki w Austrii:

• Miejsca: 3-Länder Enduro Trails, Nauders am Reschenpass, Austria
• Miejsca: Bikepark Saalbach-Hinterglemm, Austria
• Miejsca: Bikepark Serfaus-Fiss-Ladis, Austria