Menu
Menu Szukaj

Wszystkim nam brakuje dystansu

Zima to trudny okres dla rowerzystów. Utrudniony dostęp do najukochańszego narkotyku powoduje frustracje i spięcia. Gorące dyskusje krążą wokół rozmiarów opon, standardów piast, budowania tras, zamykania tras, sprzedajności blogerów i zgubnego marketingu.

Dla kogoś z zewnątrz musi wyglądać to absurdalnie: „Jak można być tak cynicznym i agresywnym z powodu hobby? Przecież to tylko jazda na rowerze!”. Wszystkim nam brakuje odrobiny tej perspektywy i dystansu do tego, co robimy, co mówimy i co piszemy.

Żeby to ułatwić, porozmawiałem z dwoma bikerami, którym dystansu i pokory na pewno nie brakuje…


Mariusz „Stiv” Nocoń

Mariusz Stiv Nocoń - rowerowy 1% podatku PIT

1Enduro: Chorujesz na zespół Tourette’a, który jest chorobą genetyczną. Jak opisałbyś ją komuś, kto nigdy nie miał z nią kontaktu?

Stiv: Jest to choroba neurologiczna z objawami psychicznymi – tikami ruchowymi ciała i głosowymi: grymasy twarzy, gesty, mimowolne ruchy kończyn, wydawanie dźwięków przypominających odgłosy zwierząt, niekontrolowane wypowiadanie słów czy zdań. Zazwyczaj choroba przyjmuje łagodną postać, nie upośledza mózgu. Można normalnie prowadzić życie codzienne. W ciężkich przypadkach tiki są bardzo nasilone, chory kręci się w kółko, ma zachowania autodestrukcyjne i nerwice natręctw. Choroba odsuwa wtedy z życia społecznego i znacznie utrudnia funkcjonowanie.

Niektóre dziwaczne objawy to np. idąc, pociągam często za sznurówki, więc wiążę je mocno na węzeł i za każdym razem, gdy ściągam buty, muszę rozwiązywać go czymś ostrym. W tamtym roku miałem nasilony objaw, że podczas chodzenia wykręcałem stopę, jakbym chciał ją złamać. Wtedy zacząłem chodzić w wysokich butach górskich, również latem, podczas upałów. Muszę też nosić cały czas te same stare ubrania, do których jestem przyzwyczajony.

Jakie są reakcje innych ludzi na te objawy?

Lubię przebywać w gronie znajomych, jednak ostatnie lata jestem bardziej samotnikiem. Kiedyś odwiedzałem znajomych w sklepach rowerowych, lubiłem rozmawiać naszej o pasji, byłem tym bardzo nakręcony. Teraz nie umiem za bardzo przebywać z ludźmi. Wystarczy dosłownie chwila i jestem bardzo pobudzony. To samo na rowerze z kolegami. Do tego dochodzą nasilone tiki i wysiłek fizyczny. Czuję, jak bardzo mnie to męczy psychicznie i fizycznie.

To musi być osoba, z którą cały czas przebywam, jak rodzice. Wtedy umiem rozmawiać spokojnie i jestem wyciszony. W samotności lepiej też mi się jeździ na rowerze, bo nie męczę się tak bardzo. Trochę to głupie, bo każdy chce mieć kolegów i przyjaciół. Pewnie ludzie już o mnie zapomnieli, bo uciekam od nich. Ale to jedyny sposób – robię to, żeby było mi lżej. Często słyszę od najbliższych znajomych, żeby nie przejmować się ludźmi, żeby żyć mimo cierpienia. Próbowałem, ale po paru miesiącach człowiek się wykańcza i musi uciec w samotność. Ja czuję po jednym dniu z ludźmi, że już jestem wyczerpany. Dlatego chciałbym powiedzieć tym, którzy tak mówią, że to nierealne. Musiałbym być cyborgiem, ale niestety jestem tylko człowiekiem.

Często myślę, żeby zamieszkać z dala od cywilizacji. Pewnie byłbym bardziej aktywny i więcej przebywał na powietrzu. Tu w mieście jest bardzo trudno uniknąć ludzi i tego całego hałasu, a żeby pojechać gdzieś za miasto, w ciszę, to muszę się przedostać przez hałas, samochody i ludzi. Wtedy wymaga to ode mnie silnej woli i przetrwania nasilenia tików.

Mariusz Stiv Nocoń - rowerowy 1% podatku PIT

Kiedy jesteś w domu, w mieście, co robisz, żeby powstrzymać chorobę?

Zawsze twierdziłem, że wysiłek fizyczny rozładowuje napięcie i stres związany z chorobą, że sport pomaga uciec od złych myśli. W tamtym roku dużo biegałem, jednak jak zaczynam cokolwiek robić, ataki się uaktywniają. Dzieje się tak dlatego, że mózg i całe ciało wskakuje na wyższy bieg, tętno szybciej bije i neurony w mózgu działają szybciej. Przez tiki często mam problemy ze złapaniem tchu, co tylko nakłada się na sam wysiłek sportowy. Przez to dużo szybciej się męczę. Biegając czy jeżdżąc na rowerze, co chwilę muszę robić przerwę na złapanie oddechu.

Wiem, że jedyny sposób to nic nie robić, leżeć na tapczanie i słuchać muzyki – wtedy umiem równomiernie oddychać i jestem zrelaksowany i wyciszony. Jednak po dłuższym czasie potrzebuję się rozerwać, ileż można nic nie robić? Wtedy ćwiczę na worku treningowym, czasem pojeżdżę chwilę na rowerze po parku. Ciągle mam nadzieję, że w tym roku pojadę na rowerze w góry.

Jest jakaś nowa, alternatywna metoda leczenia, która mogłaby to umożliwić?

Zespół Tourette’a to choroba nieuleczalna i nie wynaleziono na nią do tej pory skutecznego leku. Teraz po latach coraz bardziej jestem przekonany, że na tę przypadłość żadna metoda nie jest skuteczna i trzeba się z tym pogodzić. Trzeba po prostu robić to, co uspokaja i wycisza, żeby zniwelować ataki.

Zażywam też leki, jednak biorę je w małych dawkach. Duże dawki bardzo przymulają, prowadzą do apatii, depresji i braku motywacji. Chociażby do jazdy na rowerze – nie daje ona w ogóle radości przy dużych dawkach leków. Tego nie chcę zaakceptować. Wolę bardziej cierpieć, ale mieć energię do życia. Bardzo bym chciał wrócić do ludzi, pracy i normalnego życia, ale wiem, że leki w tym nie pomogą. One tylko jeszcze bardziej izolują.

Czasem szukam czegoś nowego, może jakiegoś lekarza za granicą, który stosuje inne metody, ale nie wiążę z nimi wielkiej nadziei. Nową metodą leczenia był stymulator mózgu, który mam już wszczepiony. Niestety nie pomógł. Kolejną nowością może być leczenie preparatem z marihuany medycznej, ale trudno się przekonać do tej metody, również dlatego, że w naszym kraju na razie jest nielegalna.

Wspomniałeś, że jazda na rowerze nasila objawy. Udaje Ci się jakoś to pogodzić?

Kiedyś udawało mi się to pogodzić, jednak teraz jest to trudne przez nerwice natręctw. Między innymi silne tiki, które praktycznie uniemożliwiają jazdę. Zdarzało się, że przywiązywałem ręce do kierownicy, bo miałem objawy wkładania rąk w koła i tarcze w czasie jazdy. Ciężko nad tym zapanować, więc jak przywiązałem ręce, związane z tym napięcie mijało. Mam wiele innych natręctw z ciuchami, kaskiem, ale zawsze coś wymyślam, żeby jeździć. Rower mam przerobiony: wzmocnione przewody, żeby nie pourywać, ramę oklejoną grubą folią, żeby nie porysować, amortyzator też cały zabezpieczony. Dzięki temu nie mam takiego napięcia psychicznego, jeżdżąc na nim.

Mariusz Stiv Nocoń - rowerowy 1% podatku PIT

Jak radzisz sobie z koniecznością wyciszenia, kiedy ciągnie Cię na rower?

Jak mnie ciągnie na rower, to idę na rower mimo objawów. Teraz jednak mam coraz mniej chęci, przez te silne tiki i natręctwa.

Jakiej najważniejszej rady możesz udzielić ludziom, którzy bez żadnych przeszkód mogą w każdej chwili wskoczyć na rower?

Fajnie jest móc wyskoczyć na rower bez żadnych przeszkód. Kiedyś tak miałem – już chorując, miałem lekkie tiki twarzy. Wtedy dużo jeździłem, nawet od rana do wieczora, czerpiąc z tego dużo radości. Dlatego wsiadajcie na rower, kiedy tylko możecie, bo to jest piękny sport. Nie musicie walczyć z psychiką, napięciem i stresem jeżdżąc w mieście. Nie musicie bać się, że nagle coś wam każe wsadzić rękę czy nogę w koło, czy zniszczyć rower. Możecie się w pełni oddać jeździe i relaksować pięknymi widokami.

Jesteście szczęściarzami, macie ogromne możliwości – nie narzekajcie, że Wam się nie chce jeździć!


Więcej o Stivie możesz dowiedzieć się z jego bloga Mój sport, pasja, walka z chorobą.


Michał „Nikifor” Święciński

Michał Święciński Nikifor - rowerowy 1% podatku PIT

1Enduro: W 2014 uległeś wypadkowi, który skończył się dla Ciebie na wózku. Opowiesz nam, jak do tego doszło?

Nikifor: Chyba każdy rowerzysta, szczególnie uprawiający zjazd, marzy o tripie do Whistler. Jakimś cudem udało mi się spełnić to marzenie w wakacje 2014 roku i polecieć tam na 3 tygodnie. Było idealnie, pod każdym względem. Z czasem objeździliśmy większość tras w parku, rozkręcałem się powoli, ale w ostatnie dni latałem już wszystko, poza Crabapple Hits. Miałem straszne ciśnienie, żeby je polecieć – bylem przekonany, że nie uda mi się wrócić do Whistler, tym bardziej że jest tyle innych miejsc do zwiedzenia.

W końcu nadszedł ostatni dzień tripa, pomyślałem, że jestem w formie życia, więc teraz albo nigdy. Rozgrzałem się na Dirt Merchant i A-line, potem na dwóch pierwszych hopach z Crabapples. Problematyczna była trzecia, duży step down, jakieś 18 m płaskiego z wybiciem w górę. Druga miała podobny profil, mimo że była mniejsza. Latałem ją bez spiny, więc uznałem, że jestem gotowy. I myślę, że bylem, ale na wybiciu coś poszło bardzo nie tak i w locie zrobiłem pól frontflipa, lądując na głowie i łamiąc kręgosłup.

Myślisz, że mógłbyś tego uniknąć, gdyby np. trasa była inaczej przygotowana, lepiej oznaczona?

Nie mam absolutnie nic do zarzucenia trasie i jej oznaczeniu, Crabapple Hits były latane przez dziesiątki osób każdego dnia, więc też nie będę zrzucał winy na wybicia. Shit happens. Również lepszym ode mnie.

Złamanie kręgosłupa to chyba najczarniejszy scenariusz dla każdego ridera. Nie wiem, co sam bym zrobił w takiej sytuacji. Jakie były Twoje pierwsze myśli po wypadku?

Pamiętam ten moment, jakby to było wczoraj. Jeszcze zanim bezwładnie zatrzymałem się na lądowaniu, wiedziałem, co się właśnie stało i że moje życie wywróciło się do góry nogami. Kiedy leżałem, nie mogąc się ruszyć, jedyne co chciałem zrobić to zadzwonić do narzeczonej i ja przeprosić za zniszczenie naszych marzeń.

Co Ci najbardziej pomogło w walce z tymi myślami?

Jej przyjazd do szpitala w Vancouver i genialne wsparcie, jakie miałem przede wszystkim z jej strony oraz ze strony pozostałych bliskich mi osób. Sam bym nie dał rady, bez dwóch zdań.

Michał Święciński Nikifor - rowerowy 1% podatku PIT

Co byś zmienił przed wypadkiem, z dzisiejszej perspektywy?

Ha, gdybym wiedział to wszystko, co wiem teraz… Przede wszystkim, jeździłbym więcej dirtu i nauczyłbym się bezpiecznie wywracać na wszystkie możliwe sposoby. Serio, apeluję tu do wszystkich: oceńcie sami, czy jesteście przygotowani na każdą możliwą ewentualność w locie. Jak grzyby po deszczu rosną rozmaite parki trampolin, korzystajcie, bo akrobatyka daje kolosalnie dużo. Umiejętność wywracania powinna być pierwszym, czego uczymy się na rowerze.

Druga sprawa, czasem warto odpuścić, jeśli nie jesteście w 100% pewni. I łatwiej zdobyć 10 tys. zł na jednego tripa w roku, niż na jeden miesiąc rehabilitacji. Co miesiąc. Jezus Maria, jaki ja byłem głupi!

Michał Święciński Nikifor - rowerowy 1% podatku PIT

Patrząc na ostatnie wypadki innych rowerzystów, złamanie kręgosłupa nie zawsze kończy się trwałym paraliżem. Jak to jest w Twoim przypadku?

Każdy uraz rdzenia jest inny. Nie jest to koniecznie przerwanie rdzenia, częściej zgniecenie czy uciśniecie, opuchlizna po złamaniu kręgów. Efekty są różne, Paul Bas na przykład odzyskał władzę w nogach po miesiącu od wypadku, kiedy minął tzw. szok rdzeniowy. Co innego ja lub Martyn Ashton – funkcje poniżej urazu nie wróciły nam samoistnie w następnych miesiącach po wypadku, co oznacza życie na wózku lub mozolne odzyskiwanie własnego ciała, dzień po dniu.

Medycyna i technologia ciągle się rozwija. Jakie są Twoje szanse powrotu na rower? Jakie przeszkody musisz jeszcze pokonać?

Medycyna nie oferuje obecnie nic sensownego, ale prawdopodobnie za kilkanaście lat urazy rdzenia będą wyleczalne. Na razie jedynym lekarstwem, które naprawdę działa, jest rehabilitacja. Lekarze nie dają mi szans, ale znam przypadki osób, które wygrzebały się z takich urazów jak mój, więc nie tracę nadziei. To jest też w tym wszystkim najtrudniejsze – ciągle przeć do przodu, mimo wszystko wierzyć i się nie poddawać, kiedy każda, z pozoru prosta czynność jest wyzwaniem, a życie, jak to życie, nie przestaje rzucać kłód pod nogi.

Jak wygląda Twoja rehabilitacja ponad 2 lata po wypadku? Co przyniosło najlepsze rezultaty, a co było stratą czasu?

Największą strata czasu był pobyt w państwowym ośrodku rehabilitacyjnym w Reptach, taka PRL-owska umieralnia. A niestety pierwsze miesiące są kluczowe. Po 4 miesiącach rozpocząłem rehabilitację w gabinetach Reha Krak i jestem przekonany, że lepiej trafić nie mogłem. Standardowy przebieg rehabilitacji wygląda każdego dnia podobnie. Najpierw około godzina rozciągania i ćwiczeń na tułów. Potem aktywności w siedzeniu, głównie stabilizacja tułowia i godzina ćwiczeń stojąc w ortezach, znowu tułów, równowaga, no i clue programu, czyli od niedawna chodzenie. Trzy godziny pracy na 100% możliwości, bez żadnej taryfy ulgowej, że „dziś mi się nie chce”. Musi się chcieć. Po południu staram się dorzucić przynajmniej godzinę ćwiczeń na dłonie i tricepsy albo spacer. Z tym jest rożnie, czasem po prostu już nie mam sil.

A co daje najlepsze efekty? Motywacja wynikająca z ostatecznej desperacji: my way or no way, mam tylko jedną szansę wyzdrowieć, więc muszę robić wszystko, co mogę w tym kierunku. To i ciągła wiara, że się uda. Bo uda się.

Michał Święciński Nikifor - rowerowy 1% podatku PIT

Czy po zakończeniu rehabilitacji, będziesz chciał wrócić do ekstremalnej jazdy?

Marzę o tym każdego dnia, ale myślę, że jak już się uda to osiągnąć, to będę w wieku, kiedy jazda enduro już nie hańbi ;) Z drugiej strony, w tym roku kupuję handbike’a do XC. Pierwsze jazdy będą zapewne ekstremalnie słabe, ale chciałbym w tym roku wrócić do lasu i znowu poczuć na twarzy błoto lub oberwać gałęzią. Prawdziwy rower to nie jest, ale i tak już nie mogę się doczekać!

Jakiej najważniejszej rady możesz udzielić ludziom, którzy mogą to zrobić bez żadnych ograniczeń?

Mniej ciśnienia w głowie, a więcej w oponach, niech to tylne koło zatańczy! :)


Więcej o Nikiforze znajdziesz na Facebooku: 1% dla Nikifora.


1% z podatku PIT

Zarówno Stiva, jak i Nikifora możesz wspomóc przelewem lub przekazując 1% z podatku PIT na wspierające ich organizacje pożytku publicznego:


Mariusz „Stiv” Nocoń

Fundacja Tacy Sami

KRS: 0000138202
Z dopiskiem: Mariusz Nocoń

Nr konta: 89 2030 0045 1110 0000 0394 4560
(z dopiskiem: Mariusz Nocoń)

 

Mariusz Stiv Nocoń - rowerowy 1% podatku PIT

Michał „Nikifor” Święciński

Fundacja pomocy osobom niepełnosprawnym „Słoneczko”

KRS: 0000186434
Z dopiskiem: Michał Święciński

Nr konta: 89 8944 0003 0000 2088 2000 0010
(z dopiskiem: subkonto 651/S, Michał Święciński – darowizna)

Michał Święciński Nikifor - rowerowy 1% podatku PIT


Zobacz też:

 

Subscribe
Powiadom o
guest

11 komentarzy
najstarszy
najnowszy oceniany
Inline Feedbacks
View all comments
Husky
Husky
7 lat temu

Z dwa lata temu jechałem na kozią z gościem z zespołem Tourette’a nie jestem pewny czy to był Stiv ale pamietam tekst który mnie zmotywował i rozbawił jak powiedziałem, że ciężko sie w taki upał podjezdza a On z uśmiechem na twarzy, że z Tourettem jeszcze ciężej … Kur… Wypierd… H5 dla Was za determinacje.

MW
MW
7 lat temu

Dobry tekst do poczytania w sam raz przed sezonem.
Daje do myślenia.

Mariusz
Mariusz
7 lat temu

Podziwiam szacun

kubol
kubol
7 lat temu

Szacun za tekst. Daje do myślenia. Zastanawiam się w jaki sposób najlepiej nauczyć się upadać, bo już jakiś czas temu mi zaświtała właśnie taka myśl. To jest szczególnie ważne dla ziomali którzy pracują przed kompem i ich stabilizacja ogólnie kuleje.

Bartek
Bartek
7 lat temu
Reply to  kubol

1Enduro – To może się rozeznasz i przedstawisz jakiś tutoirial upadania? Wbrew pozorom to nie jest głupie :D

Łukasz
Łukasz
7 lat temu
Reply to  Bartek

Jestem za.

Tenfilip
Tenfilip
6 lat temu
Reply to  Bartek

Michał, podaj mię złota łopata!

Brakuje tego faktycznie wielu osob, moze troche „pady” z jujitsu/judo pomagają, nie wiem co jeszcze może pomóc w zakresie techniki?

Jaceł
Jaceł
5 lat temu
Reply to  Tenfilip

Platynowa łopata dla mnie.

Judo to najlepszy sposób na naukę padów i przewrotów – tam nie tylko cię tego nauczą, ale i zmuszą do wykorzystywania w praktyce i wpoją właściwe odruchy, rzucając Tobą o matę. Ukemi, bo tak nazywa się ta grupa technik, nauczy Cię upadania tak, że będziesz poobijany i posiniaczony, ale… nie połamany.

Sporty walki nauczą też bardzo fajnego nawyku dociskania podbródka do klatki piersiowej, który prawdopodobnie wielokrotnie uratował moją potylicę przed gwałtownym spotkaniem z podłożem w różnych, nie tylko rowerowych sytuacjach.

Treningi boksu z kolei dają fajowy odruch osłaniania twarzy i szczęki barkami. Takie charakterystyczne „garbienie się” i „skulanie się”. Osobiście zauważyłem, że ten odruch mi się włącza w różnych sytuacjach, nie tylko wtedy, gdy para dwunastouncjowych rękawic próbuje mi obić ryj.

Warto ćwiczyć kontrolowane loty przez kierownicę – tu z kolei kłania się parkour i technika monkey vault. Można zacząć przez naukę skakania przez trzymaną w rękach tyczkę, potem przenieść tę technikę na kierownicę z roweru. Chodzi o to, przelecieć przez kierownicę nogami do przodu.

Przy nauce wheelie albo manuala należy ćwiczyć zeskakiwanie z roweru do tyłu w sytuacji, gdy on „stanie” pionowo.

W razie wypadku trzymaj się zasady Jebać Rower – zeskocz z niego, tak aby poleciał osobno i nie zrobił ci jeszcze większej krzywdy. To też można trenować, nawet na płaskim terenie. Po prostu jedziesz i zeskakujesz z roweru, przechodząc do Zenpo Kaiten Ukemi.

Często jak się wywracam, to staram się kłaść plackiem i szorować ciałem po ziemi, unikając turlania. Nie wiem, czy to rozsądne, bo sprzyja otarciom, ale chyba dzięki temu jeszcze nigdy się nie połapałem.

Mały plecak hydracyjny wypełniony wodą (osobiście polecam Camelbak Maximum Gear Thermobak) może fantastycznie ochronić kręgosłup. Nie tyczy się to jednak każdego plecaka – twarde przedmioty znajdujące się w środku mogą nam zrobić niezłe kuku.

No i właśnie, stanowczo odradzam upychanie pompek i multitooli w kieszeniach bluzy jersey z przyczyn dość oczywistych.

Masa mięśniowa to naturalna zbroja ciała – mamy więc kolejny powód do dźwigania ciężarów na siłce.

Warto też pracować nad rozciąganiem. Joga się kłania. Nie zapobiegniemy w ten sposób wypadkom, ale gdy już jakiś nastąpi, gibkość może stanowić granicę pomiędzy kontuzją i jej brakiem.

MsVapore
MsVapore
7 lat temu

Poznałem Mariusza jakieś 14 lat temu to On zaraził mnie rowerową pasją,która trwa po dziś dzień.Pozdro Mario od Kikana :)

Justyna P
Justyna P
6 lat temu

Przeczytalam z dużą zachlannoscia bo sama miałam dwa wypadki na rowerze.

Wielki szacunek za wielką miłość i determinacje dla obu.
Dobrze ze to zamieściłes. Daje do myślenia.

Odwiedź mój profil na
Instagram Top