Test: Klocki i tarcze hamulcowe Galfer Bike

Klocki i tarcze hamulcowe wydają się produktem równie interesującym, co ciepła woda w kranie. Test części od Galfer Bike wykazał, że… faktycznie tak jest, o ile są to produkty wysokiej jakości.

Po w ogóle zmieniać klocki i tarcze?

Pytanie z jednej strony debilne – no bo przecież klocki się zużywają. Tarcze też, choć nie tak szybko. Częściej wymienia się je ze względu na większą średnicę, żeby poprawić siłę hamowania i chłodzenie (żeby ten akapit nie był całkowitą stratą czasu, pro-tip: z tego względu tarcza 203 mm na tylnym kole jak najbardziej ma sens). A im gorszy produkt wyjściowy, tym większa jest różnica po takim upgradzie – co potwierdzi każdy, kto wywalił przez balkon np. najtańsze tarcze Shimano (te z napisem „Resin pad only”).

Same klocki też mogą poprawić hamowania, odprowadzanie ciepła i ogólny „feeling” hamulca, wliczając w to tendencje do wpadania w wibracje i piszczenia.

No to jak pod tym względem wypada Galfer?

Bardzo dobrze! Koniec testu.

Nie no, serio: kilka miesięcy zwlekałem z publikacją, no bo co tu napisać, jak wszystko działa jak należy? Nic nie wibruje, nic nie piszczy, żywotność powyżej przeciętnej, tarcze po roku proste, a siła hamowania i modulacja co najmniej tak dobra, jak na klockach oryginalnych. Już widzę te komentarze, że artykuł sponsorowany, że blog się sprzedał i ogólnie „Halo, policja? Proszę przyjechać do internetu”.

No dobra, to postaram się bardziej…

Zacznijmy od początku

Do testu dostałem zestaw:

• okładziny w czterech wersjach: Standard, Advanced, Pro i E-Bike;
• tarcze Disc Wave w rozmiarach 203 i 180 mm.

Wszystko to objeżdżałem w czterotłoczkowych Shimano XT BR-M8120 oraz Deore BR-M6120. Żeby sprawdzić dostępność do swojego hamulca, kliknij w te niebieskie słowa: klocki, tarcze.

Czym się różnią poszczególne rodzaje okładzin?

Większość producentów oferuje okładziny organiczne (znane też jako żywiczne lub półmetaliczne) i metaliczne (spiekane). Ale nie Galfer! Żaden wariant nie jest typowym spiekiem metalicznym, wszystkie to mieszanki na bazie żywicy. Zdaniem producenta, ich skład pozwala kształtować parametry w podobnym lub większym stopniu, niż samo przejście z okładzin organicznych na metaliczne.

Dlaczego Galfer jest tak przywiązany do organicznych okładzin? Przede wszystkim, lepiej „łapią” one już od pierwszego kontaktu z tarczą (tzw. initial bite) – ten efekt mocnego hamulca jest moim zdaniem największą zaletą. Organiki rzadziej też wpadają w wibracje i ogólnie są cichsze.

Zazwyczaj te zalety są okupione wadami w postaci większej podatności na fading (spadek mocy w wysokich temperaturach) i niższej trwałości, zwłaszcza w błocie. Galfer twierdzi, że odpowiednim składem udało się te wady ograniczyć, informując przy tym, jakie są mocne i słabe strony poszczególnych mieszanek:

Galfer Standard (czarne)

Podstawowe klocki o najlepiej wyważonych parametrach, od których zacząłem mój test. Działają bardzo porównywalnie z fabrycznymi okładzinami w Shimano XT i nieco lepiej od tych, które trafiają do tańszych Deore. Ze względu na kombinację dobrej skuteczności i niezłej trwałości (zwłaszcza w suchych warunkach), bardzo dobrze nadają się jako uniwersalny wybór na obydwa koła.

Kup jeśli: szukasz porządnego zamiennika dla oryginalnych klocków, który nie kosztuje majątku (70 zł).

Galfer Advanced (czerwone)

Mieszanka lepiej przystosowana do jazdy w błocie, co mogę z pełnym przekonaniem potwierdzić. Po pierwszym zjeździe zeszłorocznego transalpu (deszcz, wszechobecne błoto i dzida szutrem, czyli najgorsze możliwe warunki) byłem przekonany, że z tylnych klocków zostanie ewentualnie sama blacha, a tymczasem prawie nie było po nich widać zużycia – przejechałem na nich cały transalp i jeszcze sporo kilometrów po nim. Natomiast jeśli chodzi o pozostałe parametry (siła, modulacja, hałas), prawdę mówiąc nie zauważyłem różnicy względem okładzin Standard – jeśli w deszczu i błocie jeździsz tylko „od święta”, możesz śmiało zrezygnować z wydawania dodatkowych pieniędzy (104 zł), ewentualnie na wszelki wypadek wziąć Advanced na tylne koło.

Kup jeśli: często jeździsz w błocie.

Galfer Pro (zielone)

Różnicę w sile hamowania odczułem dopiero po założeniu zielonych klocków Pro, w których priorytetem nie są już zrównoważone właściwości. Tu liczy się maksymalna moc i odporność na przegrzanie, kosztem trwałości, którą oszacowałbym na poziomie zwykłych klocków żywicznych. Czyli w normalnej jeździe nie ma dramatu, zwłaszcza na przednim kole (gdzie dodatkowa moc szczególnie się przydaje) – różnica w jakości hamowania jest bardziej zauważalna, niż różnica w trwałości, co pozwala przełknąć najwyższą cenę (125 zł). Ciekawostka: klocki Pro praktycznie nie wymagają docierania, co jest spoko opcją na zawody lub wyjazdy z napiętym harmonogramem.

Kup jeśli: chcesz wycisnąć ze swoich hamulców maksimum wydajności, nawet jeśli klocki będą przy tym droższe i krócej pożyją.

Galfer E-Bike (fioletowe)

Mieszanka – oczywiście nie tylko do elektryków! – najbardziej przypominająca okładziny metaliczne, przede wszystkim pod względem odporności na przegrzanie i trwałość, zwłaszcza w błocie. Czyli możesz traktować je jako bardziej odporną na wysokie temperatury alternatywę dla czerwonych Advanced lub trwalszą (ale ciut słabszą) alternatywę dla zielonych Pro. Cenowo wypadają pomiędzy nimi (118 zł), więc biorąc pod uwagę ich „pancerność”, z całej oferty opłacają się chyba najbardziej.

Kup jeśli: często przegrzewasz hamulce i nie chcesz, żeby odbiło się to na trwałości okładzin.

A tarcze?

Rozmiary zaczynają się od 140 mm a kończą na – uwaga! – 223 mm. Coraz więcej producentów e-bike’ów decyduje się na taki rozmiar z przodu, powoli staje się on też standardem w rowerach zawodników DH.

Co więcej, do wyboru są tarcze o standardowej grubości 1,8 mm lub 2,0 mm (rozmiar 223 mm tylko w grubszej wersji), co zwiększa pojemność cieplną i odporność na wyginanie, kosztem wyższej masy – 140 kontra 180 g w przypadku rozmiaru 203 mm, czyli w sumie całkiem spora różnica. Ja taką tarczę testowałem na przodzie. W hamulcach Shimano dodatkowa grubość nie stanowi problemu, w przypadku SRAM-a regulacja wymaga dużej dawki cierpliwości, tudzież piwa.

Jeśli nie obawiasz się masy, kolejnym krokiem są tarcze pływające (na pająku). Dostępne są też modele z mocowaniem Centerlock, co jest o tyle istotną informacją, że na upgrade pewnie zdecyduje się wielu właścicieli tańszych hamulców Shimano.

Tarcza hamulcowa to okrągły kawałek blachy z dziurkami, więc nie ma co się nad nią zbytnio spuszczać

– pomyślał japoński inżynier projektujący tarcze wspomniane nieco wyżej, no i wyszło jak wyszło (cytat zmyślony).

Inżynier Galfera – choć z Hiszpanii – trochę bardziej się przyłożył i wypisał sobie takie punkty:

• wysoko nawęglana stal nierdzewna, bardziej odporna na przegrzanie i odkształcenia;
• kształt wycinany laserowo zamiast na prasie, która napręża i „naciąga” powierzchnię materiału;
• końcowe szlifowanie zapewniające idealną równoległość płaszczyzn.

Te inżynierskie ficzursy faktycznie przekładają się na jakość – w rękach od razu czuć, że nie jest to wypraska z blachy do ciasta, tylko kluczowy element układanki odpowiedzialnej za unikanie przestrzelonych zakrętów i ścianek zjechanych na twarzy. Dzięki temu na szlaku tarcze Galfera spisują się dokładnie tak jak tarcze powinny – czyli zapominasz o nich 5 minut po założeniu i po roku ten stan nadal się utrzymuje.

Galfer Bike – werdykt

Ależ trudno było napisać ten test tak, żeby nie wyglądał na reklamową laurkę. Chyba nie do końca się to udało, ale nieważne – grunt, że po rocznym teście mam pewność, że jeśli kupisz klocki lub tarcze Galfer z mojego polecenia, na pewno nie będziesz mi tu w komentarzach narzekać. To po prostu bardzo dobre produkty z wysokiej półki, które śmiało można traktować nie tylko jako zamiennik, ale jako upgrade względem standardowych części Shimano czy SRAM-a. W moim Spectralu aktualnie już Pivocie zostają na stałe.

Strona producenta / Strona dystrybutora

Zobacz też powiązane artykuły:

• Przegląd rynku 2020: Hamulce tarczowe do enduro
• Regulacja i docieranie hamulców tarczowych
• Test: Hamulce Hayes Dominion A4
• Test: Hamulce Magura MT7
• Test cz.1: Shimano Deore M6100 1×12 (i cała reszta)
• Test: Shimano Deore XT M8100