Menu
Menu Szukaj

"E-word", czyli definicja enduro

Gdyby szukać w rowerowym świecie A.D. 2015 jednego najbardziej nadużywanego słowa, „enduro” byłoby odpowiedzią. Tak, jak niektórym trudno czasem sklecić zdanie bez słowa na „k”, tak trudno mówić o nowinkach w rowerowym światku bez słowa na „e”.

Moda, marketing, wredna propaganda i spisek producentów? Pewnie też.

Ale chyba najlepiej tłumaczyć to sobie (równie górnolotnie, a co) powrotem do korzeni. W początkach MTB jeździło się na rowerach po górach. Tak po prostu. Z kumplami, dla frajdy, na luzie. Potem oczywiście szybko przyszło ściganie, ale też bez wielkich kombinacji. W ramach jednych zawodów, ten sam zawodnik w piątek startował w trialu, w sobotę w XC, w niedzielę DH, a po drodze zaliczał jeszcze dual slalom (i parę dobrych imprez). Na jednym rowerze.

Da się? Da się!
Da się? Da się! / fot. Hans Rey

Potem przyszła specjalizacja i jeżdżenie stało się całkowicie niemożliwe bez posiadania co najmniej trzech rowerów – piórkowego XC, kowadłowego DH i ew. stalowej streetówki do zabawy na murkach.

Zrodziło to pewien problem – okazało się, że kwestia zwyczajnego, luźnego jeżdżenia na rowerach po górach jest trochę utrudniona, bo nikt przecież nie będzie chciał pchać pod górę 25-kilogramowego potwora zaprojektowanego do spadania z garaży. Wypasiony, 9-kilogramowy XC-ścigacz pod górę spisałby się lepiej, ale za to pchać trzeba by w dół, bo zapas dętek skończyłby się szybciej, niż 3 Cytryny na wigilii w Radomiu.

No i tu dochodzimy do próby zdefiniowania enduro. W trzech aktach.


 

Po pierwsze – sprzęt

Bo o sprzęcie głównie ma być ta strona. Można by brnąć w definicję roweru enduro na podstawie wielkości skoku, wielkości kół i kilku innych wielkości, żonglując terminami „trail”, „all-mountain”, „OverMountain” i jeszcze paroma, których nawet sami producenci już nie ogarniają. Umówmy się: rower enduro to taki, na którym możesz jeździć cały dzień z kumplami po górach. W górę, w dół, w bok i jak tylko sobie wymyślisz.

Umówmy się: rower enduro to taki, na którym możesz jeździć cały dzień z kumplami po górach. W górę, w dół, w bok i jak tylko sobie wymyślisz.

Ten rower na górnej rurze ma napisane "enduro", więc chyba można uznać go za przedstawiciela gatunku
Ten rower na górnej rurze ma napisane „enduro”, więc chyba można uznać go za przedstawiciela gatunku / fot. NSMB

Po drugie – miejsce występowania enduro

Ewangeliści e-słowa głoszą, że enduro to stan umysłu, że żyje w głowie, że można „być enduro” gdziekolwiek. No nie wiem. Chyba jednak sensowniej trzymać się tego, że enduro = góry. Albo chociaż pagórki. Muszą być podjazdy i zjazdy. Najlepiej ciekawe, techniczne, trudne. Musi też być mityczny flow, czyli płynność jazdy i zapomnienie o bożym świecie. A to wszystko doprawione nutką eksploracji, przygody i piwa.

Zaczyna się robić grząsko, więc wyjaśnijmy dwie kwestie:

  1. Czy można jeździć enduro na rowerze do rekreacyjnego XC za 1000 zł? Można.
  2. Czy wjeżdżając na pełnokrwistym rowerze enduro do lasu pod stolicą jeżdżę enduro? Nie.

Powiedzmy, że to by rozwiązywało kwestię jazdy enduro. „Powiedzmy”, bo tak naprawdę każdy ma swoją, trochę inną definicję, więc tak naprawdę że nie ma prawidłowej. Co tylko zwiększa atrakcyjność zjawiska i nie ma sensu z tym walczyć. No ale jest jeszcze…

Trudno wyobrazić sobie enduro bez pokręconych górskich singli
Trudno wyobrazić sobie enduro bez pokręconych górskich singli

Racing

Czyli „po trzecie”. Niektórzy (czyt. Francuzi, ojcowie enduro racingu jaki znamy) rozgraniczają enduro racing od enduro „turystycznego”, które to określają mianem all-mountain. Na naszym podwórku „all-mountain” jakoś nie siadło, więc mamy zawody enduro i wycieczki enduro.

Na naszym podwórku „all-mountain” jakoś nie siadło, więc mamy zawody enduro i wycieczki enduro.

Na szczęście w przeciwieństwie do innych kwestii, zawody enduro łatwo opisać. Kilka odcinków specjalnych z pomiarem czasu, rozrzuconych po górach, wybranych z najlepszych ścieżek w okolicy. Zjazdowych, ale z elementami sprawdzającymi wytrzymałość, żeby nie było za łatwo, w końcu “enduro” wzięło się od “endurance” (wytrzymałość). Ogólnie zbyt łatwo nie powinno być, więc odcinki biegną przez kamcory, korzenie, stromizny i inne atrakcje, żeby było fajnie. Pozostała część trasy to dojazdówki, czyli odcinki między OS-ami pokonywane na luzie, z kumplami, obowiązkowo gadając o rowerach. Bez pośpiechu, ale tak, żeby się zmieścić w limitach czasowych otwarcia odcinków mierzonych.

Nico Vouilloz jest jedną z gwiazd DH, które przerzuciły się na enduro / fot. Enduro MTB
Nico Vouilloz jest jedną z gwiazd DH, które przerzuciły się na enduro / fot. Enduro MTB

Podsumowując…

Różne elementy można podciągać pod enduro, ale pewne rzeczy są niezmienne: góry, rowery, szukanie nowych świetnych ścieżek do jazdy, a potem jakieś ściganie z kumplami. Czy różni się to czymś od początków MTB, kiedy to Gary Fisher, Joe Breeze z resztą kalifornijskiej ekipy organizowali pierwsze wyścigi Repack jakieś 50 lat temu? Odpowiedz sobie sam w ramach własnej definicji enduro!

Subscribe
Powiadom o
guest

20 komentarzy
najstarszy
najnowszy oceniany
Inline Feedbacks
View all comments
Dariusz Chojnowski
Dariusz Chojnowski
9 lat temu

Hmm , dziwne te „Twoje Ęduro” ,,,zostaje przy jezdzie dla przyjemności

Łukasz Misz
Łukasz Misz
8 lat temu

Enduro….to ja i rower razem…prawie jako całość.
I niezależnie gdzie jeździmy…razem :)

SIMON
SIMON
8 lat temu
Reply to  Łukasz Misz

No jasne, jestes najprawdziwszym we wszechswiecie endurowcem, chocby na Biedronkowym FKB (czyt. fejk bajku) i nie daj sobie wmowic, ze jest inaczej, Ty wiesz najlepiej co jest dla Ciebie enduro. A ja, choc tez 'razem prawie jako calosc’ latam sobie po miescie i okolicznym terenie XC Race’owa Merida, do tej pory nie pomyslalem, ze oto po miejskich asfaltach i lesnych szutrach rowniez jak Ty, odprawiam enduro, nawet jesli takie moje wlasne. Musze to sobie mocno przemyslec, zaiste moze okazac sie, ze faktycznie ze wzgledu na bliskosc i nienaganne relacje z Meridka, tez jestem mistrzem enduro, choc gory widzialem ostatnio wieki temu. Z pozdrowieniami.

SIMON
SIMON
8 lat temu
Reply to  SIMON

Uee, wcielo srajPhone’owe emotki po publikacji posta, wiec uzupelniam, zeby nie bylo, zem nastawiony do miszczow negatywnie. ;)

'[…] choc gory widzialem ostatnio wieki temu. :D Z pozdrowieniami. ;)’

BTW @MICHAŁ LALIK, bardzo przyjemne miejsce w necie – nie daloby sie tutaj uruchomic DISQUS’a?

slasher
slasher
5 lat temu
Reply to  Łukasz Misz

dokładnie

Jaś
Jaś
8 lat temu

Bardzo dobrze napisane. Mnie leczy zawsze jazda „enduro” na nizinnych hopkach, usypanych przez lokalnych miszczów DH :)
Enduro = góry. i koniec.
Świetny blog

SIMON
SIMON
8 lat temu
Reply to  Jaś

Pelna zgoda, w kwestii enduro i bloga.

synek
synek
8 lat temu

Nie zgodzę się w jednej kwestii. Enduro to nie muszą być tylko góry. Jest wiele terenów teoretycznie nizinnych, które umożliwiają ciągłe podjeżdżanie,zjeżdżanie i piękne widoki z wysokości. Do takich miejsc należy Szczecin, z którego śmieją się tylko Ci, którzy nigdy nie zaznali z lokalesami okolicznych krętych tras. Nie jest problemem sumując oczywiście wszystkie podjazdy i zjazdy zrobić w ciągu dnia 2000m w gorę i w dół wg. GPS, mimo max wysokości na poziomie 150m+ są duże miejscowe różnice terenu, z sporymi stromizmami. Nie są to góry, ale i w górach często się jeździ gęstym lasem. I da się dzięki temu jeździć może nie pełno krwiste enduro, ale ciężko było by zjazdówką czy rowerem xc jechać w pewne wyznaczone trasy. Nie szufladkujmy.

magicor
magicor
8 lat temu

każdy ma swoje e-nduro, ale dlaczego jest np ser e-damski a nie ma e-męski?

Adam
Adam
8 lat temu

Szczęśliwi Ci, którzy mają góry pod ręką. Innym pozostaje przydomowe paguro i wakacyjne enduro ;)

Zibi
Zibi
8 lat temu

Dla mnie enduro to nic co się wiąże ze ściganiem (co nie znaczy że nie lubię) ale jeśli enduro to tylko eksploracja poszukiwanie nowych tras i przedostanie się przy okazji przez totalną dzicz i wcale nie muszą to być góry. A jak świetne jest enduro nocą

SIMON
SIMON
8 lat temu
Reply to  Zibi

Tak troche jakbys pisal na temat turystyki motocyklowej – tam owszem enduro to teren i asfalt, eksploracja i temu podobne. Enduro MTBike’owe, to jednak gory, z gor wziela sie definicja i nie zmienia tego nasze osobiste odczucia, doswiadczenia z terenu, wiatr w twarz i chwilowe utraty kontaktu z rzeczywistoscia, chocby z powodu towarzyszacego podczas wyprawy slonca.

Paweł
Paweł
7 lat temu

Gdzie kończy się xc a zaczyna enduro?

Paweł
Paweł
7 lat temu
Reply to  Michał Lalik

Jak widzę w Pucharze Świata xc jaki jadą łomot po kamorach to kompletnie zaciera mi się granica między jednym a drugim. Przynajmniej jeśli chodzi o jazdę w dół.

Krzysztof
Krzysztof
3 lat temu

Kochani, dobry wieczór, dla mnie enduro znaczy np. czasy lat 70 – tych, kiedy przed sklepem albo na zapleczu sklepu spożywczego, podkradliśmy skrzynki po owocach i dokladalśmy deski i skaklismy na rowerach typu POLO LUX, jak ktoś pamięta, wie o czym mówię, piszę, to były dokładnie poczatki na lotnisku, kiedy startował GARY, w kaliforni my startowaliśmy na podwórku w Rybniku

Zdzisław
Zdzisław
2 lat temu

Sam uprawiam XC , jak mi się wydaje . Chodi mio to że uwielbiam wjechać pod górę ..i zjechać z niej. POza tym uwielbiam się szwędać po górach bez GPS , na czuja . Kontroluję wtedy swoją orjętację .

Konrad
Konrad
1 rok temu

Trzeba wjechać żeby zjechać to moja definicja ,na chłopski rozum

Odwiedź mój profil na
Instagram Top